20 februari

Met de Corona-regeltjes hebben we de voorbije 2 jaar geen pupreünie georganiseerd maar dit jaar was alles terug 'veilig' en konden we nog eens samenkomen. Ondanks het slechte weer zijn er van de 8 pupjes toch nog 5 die zijn gekomen. Het was heel leuk om nog eens bij te praten met iedereen :) Iedereen kwam nog goed overeen en 't was fijn om ze te zien rondhollen met elkaar. Wat zijn de reutjes al groot geworden! Beige was zelfs al groter dan zijn papa. 

26 juni

De laatste foto met alle 4 de honden samen. 

Kayenne had teveel last gekregen van haar mama-tumoren en hebben we laten inslapen voor ze er pijn van zou krijgen. Jenga kreeg een paar dagen geleden opnieuw last van haar kruisbanden en kon vandaag nauwelijks nog stappen.... ze had zichtbaar pijn. Omdat Jenga en Kayenne altijd bij elkaar waren hebben we dan besloten om ze samen te laten inslapen... Jenga zou volgende week 12 geworden, Kayenne in augustus 11. Nu wisten we al maanden dat we ze gingen moeten laten inslapen maar toch blijft het hard die beslissing te moeten nemen. Zeker in 't geval van Kayenne die nog zoveel goesting had om te leven.... Ze genoot van de pupjes en vond het fantastisch om die mee te mogen opvoeden en verzorgen. Nu voor de laatste rit was ze helemaal blij toen ze zag dat we met de auto weggingen.... waarschijnlijk dacht ze dat we ergens een grote wandeling gingen maken. De zusjes zijn zij aan zij rustig ingeslapen en zullen geen pijn meer lijden. 

10 juli

Al bijna 2 weken zonder Kayenne en Jenga. Ik had eigenlijk niet verwacht dat de overblijvers hiervan een gemis zouden ondervinden maar Pili is 2 dagen aan een stuk gaan slapen op Kayenne haar plekje. Kayenne sliep graag onder de piano op een dik doch kapot hondenkussen. Na het inslapen heb ik dat kussen weggegooid en alles eens goed ontsmet. Op de plek waar Kayenne lag is Pili 2 dagen na elkaar gaan liggen.... of ze besefte dat Kayenne voor altijd weg is weet ik niet maar ik zag wel dat ze een zeker gemis ervaarde. Harissa trekt er zich niet veel van aan.... en lijkt ook geen van beiden te missen. Ik heb me de eerste week leeg gevoeld en heb veel foto's herbekeken.... 't waren toffe tijden en zelfs al weet je dat ze 'op' zijn toch blijft het erg om zelf te moeten beslissen dat het eigenlijk beter stopt. Ik dacht dat ik sterker zou zijn en dit sneller een plekje zou kunnen geven maar ze hebben bijna 11 en bijna 12 jaar deel uitgemaakt van ons leven en dat laat wel zijn sporen na natuurlijk.

Pupje rood werd niet vriendelijk ontvangen door de heersende teef in de roedel. Omdat de baasjes al aangaven dat het een niet zo gemakkelijke teef was hadden we ingestemd met een testweek bij hen thuis maar omdat het hier in de tuin al zo slecht verliep zagen noch ik noch de baasjes een testweek nog zitten. Rood was heel braaf en neutraal maar de teef liet duidelijk merken dat ze niet gediend zou zijn van enige toenadering. Jammer maar helaas. 

De afgelopen week zijn we 2x naar de hondenschool geweest. Zowel rood als geel deden dat fantastisch! Zit en kijk had ik ze thuis al wat geleerd maar tunnels enzo kenden ze nog niet en ging ondanks het vreemde en onbekende heel goed. Ze hebben ook kennis gemaakt met verschillende andere honden: opdringerige honden, honden met lange hangoren, krulstaarten in alle mogelijke kleurslagen. De eerste leg waren ze wel op hun hoede en waren ze niet helemaal op hun gemakt, de 2de les ging het al stukken beter. Ook leuk: geen van beiden kotst in de auto - oef. Na Jenga die 't eerste levensjaar zo goed als elke keer moest kotsen is het een verademing om niet kotsende exemplaren mee te nemen :)

Pup rood is nog steeds beschikbaar. Er hebben een aantal geïnteresseerden contact opgenomen maar niemand kwam uiteindelijk in aanmerking. Zwitsers zijn gezinshonden waar mee gewerkt moet worden. Een herdershond heeft nood aan leiding en als dat ontbreekt kan het gebeuren dat ze zelf de leiding nemen.... 

In afwachting van het gepaste baasje ga ik er mee naar de hondenschool, mag hij mee op wandeling hier in de buurt en zijn we ook eens naar de markt en het station geweest. Wat had hij schrik de eerste keer dat er op een meter of 10 van hem een trein voorbij reed! Ik heb hem genegeerd en oefeningen mee gedaan en na 2 treinen keek hij al niet meer op als er weer zo een gevaarte door reed - flinke pup! Alle nieuwe zaken pak ik zo aan: als leider van de roedel blijf ik altijd rustig en toon ik de pupjes dat ze geen schrik hoeven te hebben en er niets aan de hand is. Als de pup je voldoende vertrouwt zal hij je op den duur blindelings volgen en zo kan je hem alles leren kennen: handig. Het is wel belangrijk dat je het vertrouwen van je pup niet beschaadt. Ga dus nooit laten snuffelen aan honden die zouden kunnen uitvallen of vermijdt gevaar waarbij ze kunnen gewond raken etc.